( Summer is really hot in Nagothane where I did my first job. This was written at a time when the going was difficult and I was trying for a job change.)
In this enclave we live,
a hot boiling pot
carved out of rocky stock
and surrounded by gray hills
once green and adorned by
silver streams.
Once it was wooly mist
filled in the ravines, but
now it's smoke cloud
formed from the wild fire
which propagates to my heart
where it may prey my sagged plants.
Really dog days are these
dusty and dry.
Tangled in the sandy whirl winds
my eyes turn red and watering.
( Hey, who says it's because
I remembered something left behind
the sentinel hills, on top of which
they made the watch-towers? )
It's night.
The sky's clear, the stars
twinkle and an aeroplane
sails between them;
Some of them are passengers
studded on to its tail and wings.
Where's black sun
hides behind the glittering stars
and emanates heat waves
aiming at my body and soul?
It's hot in Nagothane,
it's summer in Nagothane.
It's wild fire in the dry meadows
and on the hillocks around
not the new bloomed flame-of-the-forest.
It's not chirping of a different kind,
but panting of a migrant bird
caught its wings burnt in the bonfire.
When will the rain clouds stop over the hills
and the silver strings pour down
connecting earth and heaven,
to wet the hot terrains
and to quench my drought-ridden heart?
Thursday, December 06, 2007
എന്റെ ഇംഗീഷ് കവിതകള് - It's Summer in Nagothane
Posted by t.k. formerly known as thomman at Thursday, December 06, 2007
Labels: കവിത
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ഒരു പക്ഷേ, ഒരു കവിത പ്രസിദ്ധീകരിച്ചതുകൊണ്ട് എനിക്ക് ഏറ്റവും അധികം പ്രശസ്തി കിട്ടിയിട്ടുള്ളത് ഈ കവിതയുടെ പ്രസിദ്ധീകരണം വഴിയാവും. മാര്ച്ച് 1993-ല് IPCL-ന്റെ ന്യൂസ് മാഗസിനിലാണ് ഇത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കപ്പെടുന്നത്.
ഞാന് അന്ന് management trainee ആയി ജോലി ചെയ്തിരുന്ന materials dept.-ല് ഈ കവിതയുടെ പ്രസിദ്ധീകരണം കാരണം ഞാന് ചെറിയൊരു celebrity-ആയി. കാരണം dept-ന്റെ തലവന് എന്റെയൊരു വായനക്കാരനാവുകയും അക്കാര്യം മറ്റുള്ളവരെ പരസ്യമായി അറിയിക്കുകയും ചെയ്തതാണ്. സഹപ്രവര്ത്തകരായ കുറെ IIM-കാര് ഈ കവിതയെ നഴ്സറിപ്പാട്ടെന്നൊക്കെ വിളിച്ച് അതിന്റെ വിലയിടിക്കാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും വിലപ്പോയില്ല. എന്റെ കൂട്ടുകാരന് പുനേക്കറിന്റെ കാമുകി ഒരു ആന്ധ്രക്കാരിപ്പെണ്ണ് ഈ കവിത വായിച്ചശേഷം “ഞാനും കവിതയെഴുതും” എന്നൊക്കെപ്പറഞ്ഞ് എന്നോട് കൊഞ്ഞാന് വന്നപ്പോള്, പുനേക്കര് എന്നോട് പരസ്യമായി അവളുമായി യാതൊരു കൃഷിയും പാടില്ല എന്ന് എന്നോട് കല്പിച്ച കാര്യം ഓര്മ വരുന്നു.
നാഗോത്താനെയിലെ ജോലി ഒരു തരം കൂടാണ് തീര്ത്തിരുന്നത്. ആ അവസ്ഥയില് ജീവിച്ചിരുന്നവര് ഈ കവിത മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്തു. അനുഭവം ഏതൊരു സൃഷ്ടിക്കും മാറ്റുകൂട്ടുമെന്ന് ഞാന് മനസ്സിലാക്കിയത് അങ്ങനെയാണ്.
Post a Comment